Pierwszy etap Bożego dzieła z poprzednich dwóch epok miał miejsce w Izraelu, drugi w Judei. Ogólnie rzecz ujmując, żaden z nich nie został dokonany poza Izraelem. Były to etapy przeprowadzone wśród narodu wybranego początkowo. Dlatego z punktu widzenia Izraelitów Bóg Jahwe jest wyłącznie ich Bogiem.
Dzięki temu, co Jezus uczynił w Judei oraz poprzez dzieło dokonane przez Niego na krzyżu, z perspektywy Żydów Jezus jest Zbawicielem narodu żydowskiego. On jest wyłącznie Królem Żydów, żadnego innego narodu. Nie jest Panem, który odkupił Anglików, zbawił Amerykanów, lecz Zbawicielem narodu Izraela, a więc Żydów. Tak naprawdę Bóg jest Mistrzem wszystkiego na tym świecie. Jest nie tylko Bogiem Izraelitów, nie tylko Żydów. Jest Bogiem wszelkiego stworzenia. Poprzednie dwa etapy Bożego dzieła miały miejsce w Izraelu i tak wśród ludzi zaistniały pewne przekonania. Uważają oni, że Jahwe działał w Izraelu, a Sam Jezus - w Judei. Co więcej, w Judei działo się to poprzez wcielenie i w żadnym wypadku dzieło Boże nie wykroczyło poza granice Izraela. Bóg nie dokonał tego dla Egipcjan, ani dla Hindusów, jedynie dla Izraelitów. Dlatego ludzie nabierają różnych przekonań i rozplanowują Boże dzieło w ramach jedynie konkretnego zasięgu. Twierdzą, że kiedy Bóg dokonuje swego dzieła, z pewnością robi to wśród narodu wybranego, w Izraelu, a z wyjątkiem Izraelitów Bóg nie ma żadnych innych odbiorców ani żadnego szerszego zasięgu swego działania. Ludzie są szczególnie surowi w „dyscyplinowaniu” Bożego wcielenia, nie pozwalając Mu wyjść poza obszar Izraela. Czy to wszystko nie są ludzkie przekonania? Bóg stworzył niebiosa i ziemię, stworzył absolutnie wszystko, wszystkie rzeczy stworzone, więc jak mógłby ograniczać swoje dzieło jedynie do Izraela? W takim przypadku jaki sens miałaby dla Niego całość Jego dzieła? Bóg stworzył cały świat, przeprowadził 6000-letni plan zarządzania nie tylko dla Izraela, ale dla każdego człowieka na świecie. Bez względu na to, czy człowiek ten żyje w Chinach, Stanach Zjednoczonych, Zjednoczonym Królestwie lub Rosji, każdy jest potomkiem Adama i wszyscy zostali stworzeni przez Boga. Żaden człowiek nie jest w stanie wypaść poza zasięg Boskiego stworzenia, ani żaden nie ucieknie od tego, że jest potomkiem Adama. Wszyscy ludzie są dziełem Boga i wszyscy są potomkami Adama, jak również zepsutymi potomkami Adama i Ewy. Zatem nie tylko Izraelici są stworzeniem Boga, lecz wszyscy ludzie na ziemi. Niemniej jednak niektórzy wśród stworzonych zostali przeklęci, a inni pobłogosławieni. Naród Izraelski posiada wiele pożądanych cech. Początkowo Bóg dokonywał swego dzieła właśnie w nim, ponieważ był to naród najmniej skażony. Chińczycy bledną w porównaniu z nim i nie mogą nawet marzyć, by mu dorównać. Dlatego Bóg początkowo działał wśród Izraelitów, a drugi etap Jego dzieła został dokonany tylko w Judei. W rezultacie ludzie tworzą różne wnioski i reguły. Właściwie gdyby Bóg miał postępować zgodnie z ludzkimi przekonaniami, byłby wyłącznie Bogiem Izraelitów, tym sposobem byłby niezdolny rozszerzyć swą działalność pośród narodów pogańskich, ponieważ byłby tylko Bogiem Izraela, a nie byłby Bogiem wszelkiego stworzenia. Proroctwa głosiły, że imię Jahwe będzie potężne i szeroko znane pośród narodów pogańskich – dlaczego? Gdyby Bóg był jedynie Bogiem Izraelitów, wówczas dokonałby swego dzieła tylko na terenie Izraela. Co więcej, nie rozszerzyłby swej działalności i nie wygłosiłby tego proroctwa. Ponieważ to uczynił, musi rozwinąć swoje działanie pośród narodów pogańskich, w każdym narodzie oraz miejscu na świecie. Ponieważ tak stwierdził, tak ma uczynić. Oto Jego plan, ponieważ On jest Panem, który stworzył niebo i ziemię i wszelkie rzeczy na tym świecie. On jest Panem wszelkiego stworzenia. To bez znaczenia, czy Bóg działa pośród Izraelitów, czy w całej Judei, ponieważ dzieło, którego dokonuje jest dziełem dla całego wszechświata i całej ludzkości. Dzieło, jakiego Bóg dokonuje dzisiaj w narodzie wielkiego czerwonego smoka – pogańskim narodzie – jest wciąż dziełem dla całej ludzkości. Izrael może być podstawą Jego ziemskiego dzieła, podobnie jak Chiny mogą również być podstawą Jego dzieła pośród narodów pogańskich. Czyż Bóg nie wypełnia zatem proroctwa głoszącego, że „imię Jahwe będzie wielkie pośród narodów pogańskich”? Pierwszy krok w Bożym dziele pośród narodów pogańskich wiąże się z aktualnym działaniem Boga w narodzie wielkiego czerwonego smoka. Bóg wcielony, mający dokonywać dzieła na tym terenie, wśród tych przeklętych ludzi, działa w kompletnym przeciwieństwie do ludzkich poglądów. Ci ludzie są marni i bez jakiejkolwiek wartości. Są nimi wszyscy ci, których Jahwe początkowo opuścił. Ludzie mogą zostać opuszczeni przez innych, ale jeśli zostaną opuszczeni przez Boga, zostają pozbawieni jakiegokolwiek statusu i nie będą mieli najmniejszej wartości. Dla człowieka, jako części Bożego stworzenia, znajdować się pod władzą szatana lub być opuszczonym przez innych to dwie bolesne sprawy, ale jeśli część Bożego stworzenia jest opuszczana przez Pana wszelkiego stworzenia, to znaczy, że status takiej osoby jest równy zeru. Potomkowie Moaba zostali przeklęci i urodzili się na terenie tego zacofanego kraju. Bez wątpienia są oni ludźmi o najniższym statusie, znajdującymi się pod wpływem ciemności. Jako że ci ludzie w przeszłości zyskali najniższy status, dzieło dokonane wśród nich niesie największą możliwość zburzenia ludzkich poglądów i jest również najbardziej owocnym dziełem w całym 6000-letnim planie Bożego zarządzania. Dla Boga działanie pośród tych ludzi niesie największą możliwość zburzenia ludzkich poglądów i wraz z nim Bóg rozpoczyna nowy wiek, wraz z nim burzy całe ludzkie pojęcie i wraz z nim Bóg kończy dzieło całego Wieku Łaski. Jego początkowe działanie miało miejsce w Judei, na terenie Izraela. Wśród narodów pogańskich Bóg nie dokonał żadnego działania zapoczątkowującego nowy wiek. Końcowy etap Jego dzieła dokonywany jest nie tylko pośród ludzi z narodów pogańskich, ale dokładniej, wśród ludzi przeklętych. To stanowi dowód, który najlepiej może upokorzyć szatana. Dlatego Bóg „staje się” Bogiem wszelkiego stworzenia we wszechświecie, Panem wszystkiego i obiektem absolutnej czci za każdą rzecz w życiu.
Istnieją obecnie osoby, które nadal nie rozumieją, jakiego rodzaju nowe dzieło zapoczątkował Bóg. Bóg dał nowy początek narodom pogańskim i rozpoczął nowy wiek, nowe dzieło, dokonując go pośród potomków Moaba. Czy to nie Jego najnowsze dzieło? Nikt przez wieki nie doświadczał tych działań, ani o nich nie słyszał, a tym bardziej ich nie doceniał. Boża mądrość, Boży cud, niezgłębienie, wielkość, świętość zależą w dniach ostatecznych od tego właśnie etapu dzieła, aby stać się oczywistymi. Czy to nie nowe dzieło burzy ludzkie przekonania? Istnieją wciąż tacy, którzy myślą: „Skoro Bóg przeklął Moaba i rzekł, że opuści potomków Moaba, jak to możliwe, że mógłby ich teraz ocalić?” Są to ludzie z narodów pogańskich, którzy zostali przeklęci i wygnani z Izraela. Izraelici nazywali ich „pogańskimi psami”. Według powszechnego poglądu, są oni nie tylko pogańskimi psami, a nawet gorzej – są synami zagłady. Innymi słowy, nie są narodem wybranym przez Boga. Mimo że urodzili się na terenie Izraela, nie są częścią jego narodu. Zostali również wygnani do narodów pogańskich. Są marnymi ludźmi. A to dlatego, że są najmniejszymi pośród ludzkości, pośród której Bóg dokonuje swojego dzieła, zapoczątkowując nowy wiek. Jako że reprezentują zdeprawowaną ludzkość, a Boże dzieło nie jest pozbawione selektywności ani celu, dzieło, którego Bóg dokonuje dzisiaj wśród tych ludzi, jest także dziełem dokonywanym pośród Bożego stworzenia. Noe był częścią tego stworzenia, tak jak jego potomkowie. Każdy człowiek na świecie z krwi i kości jest częścią stworzenia. Boże dzieło skierowane jest do całego stworzenia. Bóg dokonuje go bez względu na to, czy ktoś został przeklęty zaraz po tym, jak został stworzony. Boże dzieło zarządzania skierowane jest do całego stworzenia, a nie tylko wybranych ludzi, którzy nie zostali przeklęci. Ponieważ Bóg pragnie dokonywać swego dzieła pośród swojego stworzenia, z pewnością doprowadzi je do skutecznego wypełnienia. Będzie działać wśród tych ludzi, którzy mogą pozytywnie wpłynąć na Jego dzieło. Dlatego Bóg burzy wszystkie konwencje w pracy z człowiekiem. Dla Niego słowa „przeklęty”, „karcony” oraz „błogosławiony” są bez znaczenia! Żydzi są dość dobrzy, naród wybrany Izraela również nie jest zły. Są to ludzie dobrego kalibru, żyjący w dobrym człowieczeństwie. Jahwe rozpoczął i przeprowadził swe pierwsze działania wśród nich, jednak byłoby to pozbawione sensu, gdyby teraz miał wykorzystać ich jako odbiorców swego obecnego dzieła podboju. Mimo że oni również są częścią stworzenia i mają wiele pozytywnych cech, dokonywanie tego etapu dzieła pośród nich byłoby bez znaczenia. Bóg nie byłby w stanie zjednać sobie nikogo, ani przekonać całego świata. Oto znaczenie aktu przenoszenia Bożego dzieła do narodu wielkiego czerwonego smoka. Najgłębsze znaczenie tkwi w rozpoczęciu przez Boga nowego wieku, zburzeniu wszystkich zasad i ludzkich przekonań oraz zakończeniu dzieła całego Wieku Łaski. Gdyby aktualne dzieło Boga zostało dokonane wśród Izraelitów przed zakończeniem Jego 6000-letniego planu Bożego zarządzania, każdy byłby przekonany, że Bóg jest wyłącznie Bogiem Izraelitów i tylko oni są Jego narodem wybranym, tylko oni zasługują na odziedziczenie Bożego błogosławieństwa i obietnicy. W dniach ostatecznych Bóg obecny jest w pogańskim narodzie wielkiego czerwonego smoka pod postacią wcieloną. Dopełnił Boże dzieło jako Bóg wszelkiego stworzenia. Wykonał w całości swój plan Bożego zarządzania i ukończył główną część swego dzieła w narodzie wielkiego czerwonego smoka. Rdzeniem tych trzech etapów Jego pracy jest zbawienie człowieka – a mianowicie sprawienie, aby wszystko, co zostało stworzone czciło Pana wszelkiego stworzenia. Dlatego każdy etap Jego dzieła jest bardzo znaczący. Bóg w żadnym razie nie uczyni czegoś, co jest pozbawione sensu lub wartości. Z jednej strony ten etap dzieła składa się z zapoczątkowania nowego wieku i zakończenia dwóch poprzednich. Z drugiej zaś jest zburzeniem wszystkich ludzkich poglądów i dawnych sposobów wiary oraz wiedzy. Dzieło dwóch poprzednich epok zostało dokonane zgodnie z odmiennymi ludzkimi przekonaniami. Jednakże ten etap w zupełności wyklucza ludzkie poglądy, tym samym sprawiając, że Bóg może w pełni podbić ludzkość. Poprzez podbicie potomków Moaba oraz działania dokonane wśród nich, Bóg podbije całą ludzkość w całym wszechświecie. Oto najgłębsze znaczenie tego etapu Jego dzieła i jego najbardziej wartościowy aspekt. Nawet jeśli wiesz, że twój własny status jest bardzo niski, a twoja wartość marna, dalej poczujesz, że spotkała cię najbardziej radosna rzecz: odziedziczyłeś wspaniałe błogosławieństwo, otrzymałeś wielką obietnicę, możesz dokończyć to przemożne Boże dzieło, zobaczyć prawdziwe oblicze Boga, poznać Jego wrodzone usposobienie i wypełnić Jego wolę. Dwa poprzednie etapy Bożego dzieła zostały dokonane w Izraelu. Gdyby w dniach ostatecznych obecny etap Bożego dzieła był dokonywany wciąż wśród Izraelitów, nie tylko cały świat wierzyłyby, że wyłącznie oni byli narodem wybranym przez Boga, ale cały Jego plan zarządzania również nie przyniósłby pożądanego efektu. W czasie gdy dwa poprzednie etapy Jego dzieła były przeprowadzane w Izraelu, nie dokonano żadnych nowych działań i Bóg nie zapoczątkował żadnego nowego wieku w pogańskich narodach. Etap Bożego dzieła rozpoczynający nowy wiek jest dokonywany wśród tych narodów po raz pierwszy, a co więcej, po raz pierwszy wśród potomków Moaba. To początek nowej ery. Bóg burzy wszelką wiedzę zawartą w ludzkich przekonaniach i nie pozwala, by cokolwiek z niej przetrwało. Poprzez swe dzieło, którym podbija ludzkość, obala stare ludzkie poglądy – te stare, dawniejsze drogi wiedzy. Pozwala ludziom zobaczyć, że z Bogiem nie obowiązują żadne zasady, że nie ma nic ze starości w Bogu, dzieło, którego dokonuje jest w pełni wyzwolone, całkowicie wolne, a On Sam ma rację we wszystkim, co robi. Musisz całkowicie poddać się wszelkiemu Bożemu działaniu, które przeprowadza wśród stworzenia. Wszystko, co czyni Bóg, jest przepełnione znaczeniem i zgodne z Jego wolą i mądrością, a nie ludzkimi wyborami i przekonaniami. On czyni to, co jest korzystne dla Jego dzieła, a jeśli coś takie nie jest, Bóg nie podejmuje się tego bez względu na to, jak dobre to jest! Bóg działa i wybiera odbiorcę oraz miejsce swego dzieła zgodnie ze znaczeniem i celem Jego pracy. Nie trzyma się starych zasad i nie działa według formułek z przeszłości. Zamiast tego planuje swe dzieło według jego znaczenia. W końcu Bóg chce zrealizować jego prawdziwe założenie, osiągnąć oczekiwany cel. Jeśli aktualnie nie potrafisz tego zrozumieć, te działania nie będą miały na ciebie żadnego wpływu.
z książki „Słowo ukazuje się w ciele”
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz