Ścieżka… (1)

W ciągu życia nikt nie wie, jaki rodzaj niepowodzeń napotka ani jakiemu rodzajowi oczyszczenia będzie poddany. Dla niektórych będzie się wiązać z pracą, dla pewnych osób z ich perspektywami na przyszłość, dla innych z rodziną, z której pochodzą, a dla jeszcze innych z małżeństwem. Ale różnimy się od nich dzisiaj my, ta grupa ludzi, cierpimy dzisiaj dla słowa Boga. To znaczy, że jako ktoś, kto służy Bogu, doświadczaliśmy niepowodzeń na ścieżce wiary w Niego i to jest ta ścieżka, którą idą wszyscy wierzący oraz droga pod stopami nas wszystkich. To od tego momentu oficjalnie zaczynamy nasz proces wierzenia w Boga, podnosimy kurtynę zakrywającą nasze życia jako ludzi i wkraczamy na właściwą ścieżkę życia. Dzieje się tak, gdy wchodzimy na właściwą ścieżkę Boga żyjącego obok człowieka, którą podążają zwykli ludzie. Jako ktoś, kto stoi przed Bogiem i służy Mu, czyli ktoś, kto nosi szaty kapłana w świątyni, kto ma boską godność i autorytet oraz majestat Boga, składam przed ludźmi następujące oświadczenie. Wyrażając to jaśniej: chwalebne oblicze Boga jest Moją chwałą, Jego plan zarządzania jest Moją istotą. Nie szukam zdobycia stukrotnego pomnożenia w świecie, który ma nadejść, pragnę jedynie wypełniać wolę Boga na tym świecie, tak aby On mógł się cieszyć małą cząstką swojej chwały na ziemi dzięki skromnym wysiłkom, na jakie się zdobywam w ciele. To jest Moje jedyne pragnienie. Moim zdaniem, to jest Moja jedyna duchowa strawa; wierzę, że to powinny być „ostatnie słowa” kogoś, kto żyje w ciele i kto jest pełen emocji. To jest dzisiaj ścieżka pod Moimi stopami. Wierzę, że ten zarys Mnie to Moje ostatnie słowa w ciele i mam nadzieję, że ludzie nie mają innych pojęć lub innych myśli na Mój temat. Chociaż oddałem tej sprawie wszystko, co mam, wciąż nie byłem w stanie zaspokoić woli Boga w niebie. Jestem niezmiernie zasmucony – dlaczego to właśnie jest kwintesencją cielesności? Tak więc ze względu na rzeczy, które zrobiłem w przeszłości, jak również dzięki dziełu podbijania, jakie wykonał Bóg na Mnie, dopiero teraz posiadłem głębsze zrozumienie istoty rodzaju ludzkiego. Dopiero od tego momentu ustaliłem dla siebie najbardziej podstawowy standard: dążyć jedynie do wypełniania woli Boga, poświęcić temu wszystko, co mam, i nie mieć nic, co by ciążyło na Moim sumieniu. Nie zwracam uwagi, jakie wymagania postawili sobie inni, którzy służą Bogu. Krótko mówiąc, nastawiłem Moje serce na wypełnienie Jego woli. To jest Moje wyznanie jako jednego z Jego stworzeń, które służy przed Nim – kogoś, kto został zbawiony i ukochany przez Boga, a także kto cierpiał Jego ciosy. To jest wyznanie kogoś, nad kim czuwano, kto był chroniony, kochany i wielce używany przez Boga. Odtąd będę kontynuować kroczenie tą ścieżką, dopóki nie ukończę ważnego zadania powierzonego Mi przez Boga. Ale Moim zdaniem, koniec drogi jest rychły, ponieważ Jego praca została ukończona i na dzień dzisiejszy ludzie wykonali wszystko, co są w stanie zrobić.