Boża miłość okala moje serce

Hymn kościelny Boża miłość okala moje serce I Słońce sprawiedliwości wschodzi na Wschodzie. O Boże! Twa chwała wypełnia niebo i ziemię. Mój piękny, umiłowany, Twoja miłość mnie otacza. Wszyscy szukający prawdy kochają Boga. Wcześnie rano, chociaż wstaję sam, w sercu radość mam, bo rozważam Boże słowa. Jego łagodne słowa, jak kochającej matki. Jego sądzące słowa jak nagana ojca. Boża miłość okala moje serce. Nie kocham na tym świecie nic innego. Kocham Go całkowicie, kocham tylko Jego. Kocham tylko Jego.

Rozdziały 44 i 45

Bóg powiedział człowiekowi o „miłości Bożej” – najgłębszej ze wszystkich lekcji – skupił się na mówieniu na ten temat w „wypowiedziach siedmiu Duchów”, sprawiając, że wszyscy ludzie starają się poznać pustkę ludzkiego życia, a tym samym wydobyć z siebie prawdziwą miłość. A jak bardzo ci, którzy istnieją na obecnym etapie, kochają Boga? Czy wiecie? Lekcja „kochającego Boga” nie ma granic. Co z wiedzą o życiu człowieka u wszystkich ludzi? Jaki jest ich stosunek do kochającego Boga? Czy są chętni lub niechętni? Czy podążają za wielkimi masami, czy też nienawidzą ciała? To wszystko są rzeczy, o których należy jasno powiedzieć i je zrozumieć. Czy naprawdę niczego w ludziach nie ma? „Chcę, aby człowiek kochał Mnie prawdziwie, ale dziś ludzie wciąż się lenią i nie potrafią dać Mi prawdziwej miłości. W swej wyobraźni wierzą, że jeśli dadzą Mi swoją prawdziwą miłość, to zostaną bez niczego”. Właściwie to, co w tych słowach naprawdę znaczy „prawdziwa miłość”? Dlaczego Bóg nadal prosi o prawdziwą miłość ludzi w tej epoce, kiedy to „wszyscy ludzie kochają Boga”? Zatem Bóg zamierza prosić człowieka, aby na arkuszu odpowiedzi wypisał znaczenie prawdziwej miłości, jest to właśnie to zadanie domowe, które Bóg przygotował dla człowieka. Jeśli chodzi o dzisiejszy etap, nawet jeśli Bóg nie stawia wielkich wymagań człowiekowi, ludzie muszą jeszcze spełnić pierwotne wymagania Boga wobec człowieka; innymi słowy, muszą jeszcze włożyć całą swoją siłę w miłość do Boga.

Rozdział 9

W wyobraźni ludzi Bóg jest Bogiem, a człowiek jest człowiekiem. Bóg nie mówi językiem człowieka ani człowiek nie może mówić językiem Boga. Oczekiwania człowieka wobec Boga są dla Niego błahostką, podczas gdy Boże wymagania wobec człowieka są nieosiągalne i niewyobrażalne dla istoty ludzkiej. Faktem jest jednak, że jest dokładnie odwrotnie: Bóg prosi tylko o „0,1 procent” człowieka. Jest to nie tylko zaskakujące dla wszystkich, ale również sprawia, że ludzie czują się bardzo oszołomieni, jakby byli na morzu. Tylko dzięki oświeceniu Bożemu i łasce Bożej zdobywają nieco wiedzy o Bożej woli. Jednak 1 marca wszyscy ludzie znów byli oszołomieni i drapali się w głowę. Bóg poprosił, aby Jego lud był błyszczącym śniegiem, a nie dryfującymi chmurami. Do czego zatem odnosi się ten „błyszczący śnieg”? I co oznaczają „dryfujące chmury”? W tym momencie Bóg celowo nie mówi nic o wewnętrznym znaczeniu tych słów. To wprawia ludzi w zakłopotanie i w związku tym wzmacnia ich wiarę przez poszukiwanie, ponieważ jest to szczególnym wymogiem wobec ludu Bożego, a nie czymś innym, a więc każdy spontanicznie przeznacza więcej czasu na rozmyślanie o tych niezgłębionych słowach. W rezultacie w ich mózgach kiełkują najróżniejsze idee, przed ich oczami błyskają dryfujące płatki śniegu, a w ich umysłach natychmiast pojawiają się chmury wędrujące po niebie. Dlaczego Bóg prosi, aby Jego lud był jak lśniący śnieg, a nie jak dryfujące chmury? Jakie jest prawdziwe znaczenie w tym przypadku?

Hymn słów Boga „Błogosławieni ci, którzy kochają Bog"

I
Tylko ci, którzy kochają Boga, mogą o Bogu świadczyć, otrzymywać Jego błogosławieństwa i obietnice. Tylko ci, którzy kochają Boga, są Jego powiernikami, i mogą mieć udział, mogą mieć udział w Jego błogosławieństwach. Tylko tacy ludzie mogą żyć wiecznie. Tylko ci, którzy naprawdę, którzy naprawdę kochają Boga, żyją najbardziej wartościowo i sensownie, sensownie, sensownie. Tylko oni naprawdę wierzą w Boga, w Boga, w Boga.